Το rock 'n' roll, μέσα στα λίγα χρόνια της ύπαρξής του, είναι ίσως το μοναδικό μουσικό είδος που έγινε τρόπος ζωής. Έδειξε νέους δρόμους σε άλλες τέχνες, δημιούργησε νέες, έπαιξε με τη μόδα, απελευθέρωσε τη σεξουαλικότητα, πειραματίστηκε με τα ναρκωτικά, πέθανε και ξαναζωντάνεψε, αφομοίωσε νέα στοιχεία, αγοράστηκε και πουλήθηκε από το σύστημα στο οποίο αντιστεκόταν. Σε άλλες μορφές τέχνης ο καλλιτέχνης επιδεικνύει τον εαυτό του και συμπεριφέρεται σαν να είναι το κέντρο του κόσμου. Στο rock (και σε όλα τα είδη και τις υποκατηγορίες του) αυτό γίνεται τόσο από τον καλλιτέχνη, όσο και από το κοινό του το οποίο αφήνει μακριά μαλλιά ή ξυρίζει το κεφάλι του, ντύνεται με φαρδιά πολύχρωμα ρούχα ή με στενά μονόχρωμα, αντιδρά στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, εναντιώνεται στους πολέμους, ταξιδεύει σε μακρινές χώρες, φιλοσοφεί. Αν ήταν άνθρωπος, σίγουρα θα ήταν κάποιος που επέδειξε μια εφηβική αφέλεια σε όλη του τη ζωή, κάνοντας ό,τι περνούσε από το χέρι του για να ζήσει όπως ακριβώς ήθελε. Το rock προσπάθησε να αλλάξει την κοινωνία και να τη φέρει στα μέτρα του, όσο προσπάθησε και η κοινωνία να το φέρει στα δικά της... Τούτο εδώ το βιβλίο ασχολείται με αυτό ακριβώς: με rock 'n' roll ιστορίες μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία του 20ού αιώνα. Από τον Elvis και τον Vince Taylor (στη δεκαετία του '50), στους Arthur Brown, Steve Marriott (Small Faces και Humble Pie), Wilko Johnson (Dr. Feelgood), Robert Wyatt και στα πρώτα χρόνια του punk με τους Ruts, Steve Jones (Sex Pistols), Poison Girls και τον Stiv Bators (Dead Boys και Lords of the New Church)... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου))
